dinsdag 26 februari 2013

EEN WONDER VAN VERNUFT !!!


BANNER OF LIGHT januari 1857

  Mijn moeder heeft de eerste vliegtuigen zien overkomen. De hele klas mocht op de banken gaan staan om door de hoge ramen te kijken. Met open mond werd het wonder gevolgd.
Van de ill-starred Hindenburg had ze een foto in de kamer gehangen: zelf gezien en 'gekiekt'.
Haar generatie heeft de bakkelieten platen voor 78 toeren, en later voor 33 toeren ingeruild. 

Mijn generatie heeft de paarden uit het straatbeeld zien verdwijnen en de televisie zien komen. Meegemaakt dat de telefoon alleen voor de 'beter gesitueerden' was, en je welstand werd afgelezen aan het bezit van dat wonderbare apparaat. Straten met geen, of een enkele auto, zelfs in Amsterdam. 

Onze kinderen zijn vertrouwd met de elektronica van de laatste decennia, en onze kleinkinderen bedienen een iPad voor ze naar de kleuterschool gaan. Pardon, naar groep 1.
We zeggen het vaak tegen elkaar: de (digitale) ontwikkelingen zijn niet meer bij te houden.
Het een is nog niet op de markt of het ander maakt het al weer ouderwets.
Als cybergranny doe ik m'n best, maar voor sommige tips en trucs moet ik m'n zonen raadplegen. 

Ontwikkelingen zijn natuurlijk van alle tijden. Het verschil is alleen dat bedrijven hun ontwikkelingen niet meer aan de grote klok hangen. Nee, ik bedoel niet de reclame, die is er genoeg. Ik bedoel het proces. Welke uitvinder of wetenschapper heeft er tegenwoordig nog een naam die op ieders lippen ligt? Zoals ooit Edison, of Einstein een huishoudnaam was, en hun wel en wee belangrijk nieuws?

Nu zijn anonieme bollebozen doende met de ontwikkeling van iets vreselijk ingewikkelds, maar ze worden er geen BNner van. We weten niet alleen niet wie ze zijn, maar ook niet wat ze doen, en als we het zouden weten, dan zouden we het niet begrijpen. Want exacte wetenschap en elektronica is machtig gespecialiseerd en ingewikkeld geworden. Mensen zijn radertjes in een enorme machine, die met grote regelmaat een nieuwe vinding uitpoept waar we allemaal via de reclame warm voor gemaakt worden. Vervolgens vindt er een veldslag plaats tussen verschillende merken die allemaal in essentie hetzelfde op de markt brengen.

Er zijn incidentele uitzonderingen waar onze aandacht zich even blij aan vasthecht: Steve Jobs, en Bill Gates, boegbeelden en symbolen voor alles wat ons leven zo mooi maakt.  

Maar hoe mooi de nieuwste gadget ook is, we weten vast en zeker dat de volgende nog mooier en veelzijdiger zal zijn, en dus is er nooit dat tevreden gevoel dat onze voorouders gehad moeten hebben: een vinding die de wereld werkelijk vooruit hielp, een mijlpaal, iets waarover men niet uitgepraat raakte; een wonder van vernuft.

Hierboven een stuk uit de Banner of Light van 1857, over de ins and outs van de Telegraafkabel onder de Atlantic door. Stel je voor! Wat een fantastische prestatie dat was.

Het stukje begint goed: "Dit fabelachtige werk nadert snel zijn voltooiing. Gij die altijd de 'goede oude tijd' belamenteert, wat zegt ge nu? Is de wereld niet progressief? Schrijdt ze niet voort in een bliksemsnel tempo? Wat een enthousiaste dromer of hardnekkige idioot zou hij die zoiets groots had durven voorspellen nog maar enkele jaren geleden genoemd zijn!

 

Om een indruk te geven: voor de ijzeren kabel was 126 mijl ijzerdraad nodig voor iedere mijl. Bij elkaar werd 315.000 mijl draad getrokken en gesponnen in 450.000 kabel. 50 to 60 mijl werd er per week gemaakt, en het testen en controleren van alles vergde niet alleen veel tijd maar ook speciale apparatuur die speciaal ontworpen moest worden. Het gewicht van de kabel zou niet meer worden dan een ton per mijl.

Behalve het vervaardigen van de kabel moesten ook de kuststreken van Ierland en New Foundland  uitgegraven worden, zodat er geen gevaar bestond dat schepen de kabel zouden raken, of ankers erin vast zouden komen te zitten.

"Het superbe U.S. Fregat Niagara zal assisteren in het leggen van de kabel. Wat een nobele missie!  Gebouwd om oorlog en stormen te weerstaan, zal ze nu op een missie gaan die de tijd zal versnellen."

En het stuk besluit met:   

"Als de oorlogstrommel niet langer drumt en de stormvlaggen zijn gestreken...In het parlement van de Mens! De Federatie van de Wereld! " 

Er is veel op internet te vinden over de kabel. Hier staat het hele verhaal:

http://atlantic-cable.com/Books/1857Isaac/index.htm , waar ik ook het onderstaande van geplukt heb, de felicitaties, over en weer, van Queen Victoria aan de Amerikaanse President Buchanan
 

THE QUEEN TO THE PRESIDENT.
“The Queen desires to congratulate the President upon the successful completion of this great international work, in which the Queen has taken the deepest interest. The Queen is convinced that the President will join with her in fervently hoping that the electric cable, which now connects Great Britain with the United States, will prove an additional link between the two places whose friendship is founded upon their common interests and reciprocal esteem. The Queen has much pleasure in thus directly communicating with the President, and in renewing to him her best wishes for the prosperity of the United States.”
 
THE PRESIDENT TO THE QUEEN.
“WASHINGTON CITY.
“To Her Majesty Victoria Queen of Great Britain. -The President cordially reciprocates the congratulations of her Majesty the Queen on the success of the great international enterprise, accomplished by the skill, science, and indomitable energy of the two countries. It is a triumph more glorious, because far more useful to mankind, than was ever won by conqueror on the field of battle. May the Atlantic Telegraph, under the blessing of Heaven, prove to be a bond of perpetual peace and friendship between the kindred nations, and an instrument destined by Divine Providence to diffuse religion, civilization, liberty, and law throughout the world.
“In this view will not all nations of Christendom spontaneously unite in the declaration that it shall be for ever neutral, and that its communications shall be held sacred in passing to the places of their destination, even in the midst of hostilities.
(Signed)           “JAMES BUCHANAN.”
 
Ach, het had zo mooi kunnen zijn....