EEN PIJNLIJKE ZETEL

Spiritual Magazine 6 april 1869

 Kijk uit wat je in huis haalt, antiek kan gevaren met zich meebrengen. Dat wordt maar weer eens geïllustreerd in dit stukje ... 

Ik vat het samen.

Prochaska, een eminente fysioloog, reisde door Beieren en nam zijn intrek in een klein etablisement  in het dorp Tetschen Brod, waar hij vanwege het slechte weer niet veel buiten kwam, en dus zijn tijd schrijvend doorbracht.

Maar de soberheid van het onderkomen maakte dat hij verlangde naar een makkelijke stoel, en dus vroeg hij de waard of die hem daaraan kon helpen.

Na een paar dagen werd zijn verzoek ingewilligd, en een oude lederen troon met hoge rugleuning werd in zijn kamer gezet, met de waarschuwing dat hij er voorzichtig mee om moest gaan. De geleerde was er blij mee, en zette zich terstond in de makkelijke stoel.

Maar na een half uur kreeg hij opeens hevige pijn in zijn nek, die afzakte naar beneden.

De pijn verdween toen hij naar bed ging, maar kwam meteen terug toen hij de volgende ochtend weer in de stoel plaatsnam. Soms kwamen de pijnen met schokken die hem het deden uitschreeuwen van de pijn, dan weer kwamen ze geleidelijk op, en groeiden ze in hevigheid , waarbij het ene zenuwcentrum na het andere werd aangedaan.

Al die symptomen verdwenen langzaam als hij opstond uit de stoel, maar kwamen terug zodra hij weer ging zitten.

Intussen bereikten de pijnen elke plek in zijn lichaam, ook de gezichtszenuwen werden aangetast, en ischias maakte het zitten tot een pijnlijke aangelegenheid.

Blijkbaar had de heldere geleerde intussen door dat de stoel iets met zijn lijdensweg te maken had, en tegen de waarschuwingen van de herbergier in sneed hij de leren zitting open en onderzocht de haren vulling. Daarna testte hij de vernis van het hout, en ieder onderdeel van de stoel die mogelijk iets op z'n geweten kon hebben.

Niets. Nope. Nada.

Het enige wat overbleef was de herkomst van de stoel achterhalen. Dat op zich is al een buitengewone overweging voor een wetenschapper, waarvan de meesten niet op het idee zouden komen.  Bij navraag bleek dat de vrouw van de herbergier de stoel had geleend van een dokter in het dorp.  Die had hem jarenlang in zijn studeerkamer gebruikt, en in die stoel hadden honderden patiënten gezeten en operaties ondergaan.

De versleten armleuningen lieten zien waar de handen van pijnlijders er met heftige spasmen in geknepen hadden.

Toen dat allemaal duidelijk was, kocht de geplaagde professor de stoel en liet hem in mootjes hakken en in de rivier gooien. Maar de les die het avontuur hem had geleerd was de man nooit vergeten.

 

Voor wie zich nu afvraagt welke les dat dan mocht wezen: dat Marktplaats mogelijk meer biedt dan de afgedankte meubels van Mien, en dat je niet voor alles naar de huisarts hoeft te lopen.