AARDSE OPRISPINGEN

Uit: Cabinet of Curiosities 1824 p256

 

Tegenwoordig lezen we nog wel eens van gaten die spontaan in de aarde vallen, soms met medeneming van huizen, stukken weg en mensen.

De grond kan zomaar onder je voeten verdwijnen, wees daarop voorbereid.

Niemand schijnt te weten wat de grond beweegt om te zakken, en niet zo'n beetje ook. Geen aardbeving. Je zou het in Groningen kunnen verwachten, en dan weet iedere Nederlander wie de schuld heeft, behalve de schuldige zelf.

Maar in sommige gevallen van verzakking is er geen aanwijsbare oorzaak, en dat is heel vervelend voor de getroffenen.

De Aarde is een levend organisme, weten we sinds Lovelock.

Ik zou me kunnen voorstellen dat moeder Gaia zo nu en dan schoon genoeg van ons heeft. We boren in haar lijf en we hakken haar botten kapot. Als actie van protest beeft ze van woede, verzakt ze of rispt ze op.

Zoals in het stuk hiernaast, in 1823.

 

"In juli 1823 waren de inwoners van het gebied bij de Waen Wem kalkrotsen bij Llanymynech, een plaatsje op de grens van Wales behoorlijk verbaasd te merken dat in de nacht  duizenden tonnen kalksteen  zich en masse hadden afgescheiden van de rotsen en vier of vijf meter naar voren waren geschoven, waarbij ze de aarde voor zich uit hadden geschoven, wat een lelijke kloof had achtergelaten.

Dit is des te wonderlijker, omdat er geen oorzaak schijnt te zijn voor zo'n effect. De rotsen waren al jaren niet bewerkt, en aangezien het heel mooi en droog weer was kon alleen een aardbeving dit op z'n geweten hebben. Maar die was er niet geweest.

De inwoners van de streek hebben hun huisjes gebouwd op de rotsgrond in de veronderstelling dat dat veilig is. Niets bijzonders was er die nacht gebeurd dat kon wijzen op een aardbeving.

Het wachten was op een geoloog die met een goede verklaring kon komen, zodat de ongeruste bewoners van de nederige stulpjes weer rustig konden slapen."

Ik heb er Corliss op nageslagen, maar die vond alleen verklaringen dat zulke plotselinge steenverschuivingen veroorzaakt worden door mijnbouw. Maar daar was hier blijkbaar 'al jaren' geen sprake van. Bovendien heeft niemand het over donderend geraas, en als een halve berg het begeeft kan het niet zijn dat men daar rustig doorheen slaapt.

 Ik moet onwillekeurig denken aan een heel ander maar zeker zo raadselachtig verschijnsel: de 'cookie cutter' .

Een typisch 'Fortean' fenomeen: stukken land die worden weggesneden om een paar meter verderop te worden neergelegd. Stukken aarde met begroeiing en al, netjes uitgefreesd en elders gedeponeerd. Zonder doel, zonder bedoeling dan om er weer een raadseltje bij te fabriceren.

Het gebeurde al 4x in Noorwegen. Een stuk turf van ruim 5 m  bij bijna 2 m, een meter of 5 verplaatst. Kan zo weer terug in het gat gelegd worden.

Maar ook natte aarde, en die is zwaar. Een stuk van 2000 kilo pak je niet zomaar op om het heelhuids naar een andere locatie over te brengen.

Wie doet zoiets?

In 1984 gebeurde het in Washington State, waar een brok van 3 bij 2 m, 25 m verderop werd neergelegd.

Het brokje woog een paar ton, en over de afstand die de plak had afgelegd lagen hier en daar kleine brokjes aarde, niet groter dan een vingernagel. Dat is op zich al een prestatie, want aarde lekt. Verpot maar eens een plant.

William Corliss noemt nog enkele van zulke gevallen in zijn catalogus 'Carolina Bays', en op internet zijn er meer te vinden dan je zo zou denken.

 

Moderne grappenmakers? Onwaarschijnlijk.

In Symon's Monthly Meteorological Magazine van 1887 staat een door Corliss gevonden berichtje: "Een nogal ongewone gebeurtenis vond plaats een paar dagen geleden in een grasveld bij mijn huis. Op een droge heuvel was een stuk turf met aarde tot een diepte van 12½ cm opgelicht en in precies de originele vorm 3m verderop neergelegd. Het stuk grond is driehoekig van vorm en de afmetingen zijn 1 m bij 1 meter bij 80 cm. Er is een grote scheur in de aarde waar de grond eruit is gehaald, ongeveer een meter lang Dit gebeurde gedurende zware vorst. Er is genoeg bewijs dat hier geen kunstmatige middelen gebruikt zijn, want op de bevroren bodem zouden voetstappen onmiddellijk gezien zijn. Kan iemand een verklaring geven?" 

Niemand, waarschijnlijk.

Zeker niet omdat er ook al in een kroniek van 822 AD een bericht staat dat luidt: In het land van de Thuringians, dichtbij een rivier, is een blok aarde van 18m x 3.40m , en 30cm dik uitgesneden, mysterieus opgetild en 8 m. van z'n originele locatie neergelegd (uit de Royal Frankish Annals).

 Alle mogelijke verklaringen zijn geopperd: van grappen tot UFO's ► tot aardbevingen en ondergrondse ontploffingen. Maar in geen van die gevallen zou het verplaatste stuk heel zijn gebleven.

Menselijke activiteit kun je dus, alleen al wat het gewicht betreft, uitsluiten. En met welk doel zou men zoiets in de middle of nowhere willen uithalen?

 

Weird....