MARS BEZOCHT IN 1891

uit: TWO WORLDS 31 juli 1891 

 

Een van m'n favoriete onderwerpen is het zonnestelsel, zowel astronomisch als in verband met Spiritualisme, Remote Viewing, en Ufology.

Hoewel menigeen op Venus, Saturnus of Jupiter, en natuurlijk op onze bloedeigen Maan geweest schijnt te zijn, in de een of andere capaciteit, uiteraard niet per se 'in the flesh' , is het toch Mars die als planeet van inspiratie de kroon spant. Wat daar al niet allemaal heeft geleefd! En lang voordat NASA op de proppen kwam met bacteriën, die uiteindelijk toch niet zo levend bleken te zijn.

Wat heeft NASA gemist, vraag je je af. 

In het Spiritualistische blad TWO WORLDS van July 31, 1891, staat een Out of Body avontuur dat 'enige jaren geleden' deelachtig werd aan een professor Larrabee, een astronoom, nota bene. Maar astronomen zijn natuurlijk ook mensen, en kunnen het spirituele pad bewandelen. 

Het artikeltje van M.M. Sisco, waarvan hiernaast een fragment, vertelt hoe geobsedeerd Sisco was door de planeet, waaraan hij een groot deel van zijn energie gaf. Op die bewuste nacht wilde hij 'zijn oude vriend Mars' even welterusten zeggen, en hij greep de telescoop.

In de buitengewoon heldere nacht zag hij de planeet als nooit tevoren, "He beheld the most glorious sight that his eyes ever looked upon."

Wat zag hij dan? Larrabee zag het land en het water zo duidelijk dat hij de golven bijna kon horen, en tegelijkertijd werd hij bevangen door de intense wens te weten wat voor soort mensen, if any, de planeet bewoonden, en welke vorm die hadden aangenomen.

Toen hij bij zinnen kwam lag de professor op bed. Hij was in een staat van stupor gevonden bij zijn telescoop, en men had voor zijn leven gevreesd. Vrienden en doktoren omringden zijn sponde.

Natuurlijk moest hij vragen beantwoorden, maar Larrabee had geen enkele herinnering aan de tijd tussen 'the glorious sight' en het wakker worden. Natuurlijk wilde hij wel weten wat er was gebeurd, hij werd zelfs 'obsessed' door die behoefte.

In zijn jeugd was Larrabee een slaapwandelaar. Afwijkende geestestoestanden waren hem dus aangeboren.

Op een morgen, weken na het gebeurde, werd hij uitgeput wakker en had hij nauwelijks de energie om zich aan te kleden. In zijn aangrenzend kantoor vond hij een aantal dichtbeschreven vellen papier. Blijkbaar had hij die nacht alles opgeschreven wat hem op Mars was overkomen, zonder dat hij zich daar iets van herinnerde.

Het verhaal komt in korte lijnen hierop neer: Mars wordt bewoond door mensen zoals wij. Ze liepen rechtop - geen apen dus - en zagen er allemaal jong uit. Het grootste verschil met aardmensen is dat zij altijd weten wat er gaat gebeuren en daar dus op anticiperen. Paradoxaal, natuurlijk. Zelfs de dag van hun sterven kennen ze. Daarom noemen ze de Aarde 'The Blind man's World', want wij moeten het allemaal maar afwachten.

Martianen hebben het allemaal zo goed voor elkaar dat ze extreem gelukkig genoemd kunnen worden. Nergens een minpuntje. Echtelieden houden zelfs al van elkaar voordat ze elkaar ontmoeten, en huwelijken zijn probleemloos. Kom daar hier eens om.

Toen keek de astronoom door een Martaanse telescoop, en zag de stad en de universiteit, en de trappen die naar zijn kamer gingen, en waarom scheen iedereen die op en neer te rennen?

We zouden wel willen weten of Larrabee ooit terug geweest is, in the spirit, maar dat blijft gissen.