maandag 25 februari 2013

BOEDDHA STRALEN


  uit: Two Worlds 12 sept 1890

Het eerste deel van het artikeltje verwijst naar de lichtverschijnselen die  in die jaren veel seances begeleidden. Dan stapt de schrijver over op lichten bij religieuze plaatsen, als Lourdes en het Ierse Knock.

Two Worlds wendt zich in het geval van de Boeddha Stralen tot de Theosophist en schrijft: 

"De Theosophist beschrijft een incident dat in sommige opzichten nog opmerkelijker is dan die in Europa voorgekomen zijn.
In 1887 was er een Hogepriester in Sumungula die een vreemde verlichting had gezien in Badulla (Sri Lanka), op de geboortedag van Boeddha, op de dag van de volle maan van dat jaar. Hij zei dat de monniken van zijn eigen klooster en zo'n duizend andere toeschouwers de lichten hadden gezien." 

Een van de leerlingen, een intelligente en sceptische jongeman die niet overtuigd was door het getuigenis van de pelgrims die de lichten in voorgaande jaren hadden waargenomen, onderzocht de zaak zelf en berichtte het volgende, nadat hij zich zo had opgesteld dat hij niet ten prooi kon vallen aan een optische illusie: 

"Kort na mijn aankomst om 7.30 a.m, toen er nog niets te zien was, maakten zo'n 200 pelgrims driemaal een rondgang rond de tempelpagode, onder begeleiding van drums.
Ik had me in de schaduw aan de westzijde van de tempel opgesteld. Toen hoorde ik een kreet: 'Sadhu'! van de pelgrims, en opkijkend zag ik drie kleine heldere sterren die langzaam omhoog stegen van de noordkant van de tempel. Gaandeweg werden het er meer, de meesten komend van de zuidkant. Tegelijkertijd verscheen er wat qua kleur leek op een regenboog die de hele tijd duidelijk te zien was, niet boven de top van de tempel maar zich vormend naar de contouren van de pagode en zwevend over de emanaties die beslist uit de body van de tempel kwamen.
Het fenomeen duurde anderhalf uur, waarna de regenboog verdween samen met de emanaties uit de pagode. " 

Er is geen optische verklaring van de gebeurtenis, die plaatsvond in de volle tropische zon. Er was geen regen of mist die de regenboog had kunnen veroorzaken, en het verschijnsel was ook niet geschapen als een regenboog maar volgde de bochten en uitsteeksels van de tempelpagode. Het was zichtbaar vanuit elke positie, net als een ander object dat zich op een vaste plaats bevindt. .

Een van de 5 heilige bergen van China is Wu T'ai Shan, en berg die het Chinese Boeddhisme en het Lamaïsme van Tibet in heiligheid samenbrengt.
T'ai Shan betekent '5 toppen' , en de berg en zijn vele heiligdommen zijn gewijd aan de belichaming van Wijsheid.
Het boven beschreven fenomeen van de lichten op de berg van Sri Lanka doet zich, of deed zich? ook voor op de berg T'ai Shan.

Lama Anagarika Govinda schrijft erover in zijn boek uit 1966 'The Way of the White Clouds', en daar haalt hij een fragment aan uit 'The Wheel of Life'  (1959) van sinoloog John Blofeld, die maanden heeft doorgebracht op de heilige berg en de lichten met eigen ogen zag.

Hij schrijft:

"We bereikten de hoogste tempel laat in de middag en we keken met belangstelling neer op de kleine toren die op de hoogste pinakel gebouwd was, ongeveer 30 meter boven ons. Een van de monniken vestigde onze aandacht op het uitzicht van af de toren: mijlen en mijlen leegte..
Kort na middernacht stapte er een monnik met een lantaarn binnen en riep: "De Bodhisattva is gekomen!" .
De klim naar de deur van de toren nam minder dan een minuut. Toen we een voor een de kleine ruimte binnentraden en door het raam keken gaven we een kreet van verbazing, alsof de uren van praten erover ons toch niet genoeg hadden voorbereid op wat we nu zagen.

Daar, in de grote open ruimte voorbij het raam, zo op het oog niet meer dan 200 m van ons verwijderd, zweefden ontelbare bollen van licht majestueus aan ons voorbij. We konden hun grootte niet bepalen, want de afstand was niet in te schatten. Wat het waren, waar ze vandaan kwamen en waar ze naar op weg waren toen ze langzaam in het Westen verdwenen, kon niemand zeggen. Pluizige ballen van oranje vuur, bewegend door de ruimte, zonder haast, majesteitelijk, werkelijk een passende manifestatie van goddelijkheid!"

Lama Govinda had zelf ook zulke lichten gezien, waarvan hij in eerste instantie dacht dat ze van een weg kwamen. Maar er waren geen wegen en er was dus geen verkeer.

Op de dag van zijn vertrek uit het Indiase Gangtok, provincie Sikkim, aan de voet van de Himalaya's, spreekt hij de Maharadja in zijn klooster in Podang. Omdat er verder niemand aanwezig is dan de twee mannen, kan de Lama de Maharadja vragen wat die lichten zijn die hij over de heuvels had zien glijden..

De Maharadja glimlachtte, en zacht zei hij: "Er gebeuren hier een massa vreemde dingen, en ik spreek er niet graag over met buitenstaanders, want die denken alleen maar dat ik bijgelovig ben. Maar nu je ze zelf gezien hebt...kan ik je vertellen dat ze niet van menselijke oorsprong zijn. Ze bewegen over het ontoegankelijkste terrein met een gemak en een snelheid die geen mens kan bereiken, schijnbaar zwevend in de lucht. Niemand heeft ze nog kunnen verklaren, en ikzelf heb er geen theorie over, hoewel sommigen geloven dat het geesten zijn. Hoe het ook zij, het is een feit dat ik ze heb zien bewegen over het terrein van het paleis naar de plek waar nu de tempel staat. Dat was altijd een heilige plek, en sommige mensen zeggen dat er ook een crematieplaats was of een begraafplaats." De Maharadja wou er verder niets over zeggen.

"Maar", besluit Lama Anagarika, "verre van ridiculiseren wat mensen geloven, respecteer ik hun houding  en de manier waarop ze een hogere betekenis geven aan onverklaarbare fenomenen die ons omringen, in plaats van er op neer te kijken als betekenisloze mechanische processen die geen verbinding hebben met het bezielde leven. Het is het ultieme mysterie van de protonen, neutronen en elektronen van de moderne wetenschap waarvoor de moderne mens nog even hulpeloos staat als de primitieve mens stond tegenover de overweldigende fenomenen van de natuur."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten