Ooit heb ik mezelf
beloofd me niet op te winden over de politiek, in ieder geval niet op schrift, maar
de heren politici maken dat niet makkelijk.
Ik zal niet
opschrijven wat ik ze allemaal hardop toewens, iedereen die niet op de VVD
stemt kan dat ook zo wel invullen.
Jaja.
Vervolgens vraagt
Blavatsky zich retorisch af of al die nieuwe vindingen er soms zijn om de
hongerige menigten te helpen, of alleen om de rijken met hun weldoorvoede lichamen het leven nog te veraangenamen?
Geven al die elektrische wonderen de armen meer te eten? Brengen de torens en bruggen, de wouden van
fabrieken en ateliers iets goeds aan het
gewone volk, of scheppen ze alleen nog meer gelegenheid aan de rijken om hun
armere broeders uit te buiten en voor zich te laten werken?
Ik ben me bewust dat
haar beschrijving van dikke 'bonusvangers' die in een restaurant per avond
genoeg verteren om 25 families een dag te eten te geven, met onder het raam van het etablisement
magere halfnaakte kindertjes die de geuren hongerig opsnuiven eerder past in
een verhaal van Dickens dan in onze maatschappij, maar het gaat om het idee, en
als binnenkort een derde van Nederland zijn maaltijd van de voedselbank betrekt
en alle ouderen op hun 75ste van staatswege een pil krijgen om er
'ongedwongen' een eind aan te maken, dan zal ook het aantal bedelaars navenant toenemen.
Misschien komt er een chip om de verkochte ziel te vervangen.
Wat een bonus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten