uit Two Worlds 16 oct 1891
'De tijden veranderen, en wij veranderen met hen'.
Hoe waar dat ook in veel opzichten mag zijn, in andere is het grote onzin. Mensen blijven mensen, en
Om maar eens iets te noemen.
Ook de
menselijke domheid en manipuleerbare goedgelovigheid mag zich verheugen in haar
'tijdloosheid' .
We
hebben 2012 nog maar net achter de kiezen, of er worden al nieuwe data geprikt
voor de langverwachte, en door sommigen gehoopte, ondergang en voor de 'rapture' van allen die
zich in Gods uitverkiezing hebben aanbevolen.
In 1891
was dat blijkbaar net zo.
In het
onderhavige stuk lezen we:
De schrijver
noemt nog een aantal locaties van gelovigen, en vertelt dat in Mexico onder de
Azteken het geloof in de wederkomst van Montezuma ► en het herstel van het
machtige rijk van vóór Cortèz sterk leeft. "In
de ruines van hun tempels dansen ze, geen geesten dans, maar de een of andere
vorm van Terpsichorische (Terpsichore =de muze van de dans) oefening die ze
hopen vol te houden tot de Popocatapetl uitbarst en het hele land met lava
bedekt, iedereen vernietigend behalve henzelf, om getuige te zijn van het
nederdalen van Montezuma of een andere monarch die de wolken berijdt in een
vurige strijdwagen."
Vervolgens
wordt beschreven hoe vreselijk de zwarte bevolking van Amerika er aan toe is;
aan alle kanten breekt de gekte uit, Messiassen floreren en komen in
gekkenhuizen of in de gevangenis terecht. De negers van het continent zijn niet
zo goed in wachten, de Messias is er al, en in vele onsmakelijke
vormen, zegt de schrijver. Maar, voegt hij eraan toe, de waanzin is niet
beperkt to Indianen, negers, Azteken. Ook de blanken zijn geïnfecteerd, en "Blanke Messiassen, maagden Maria,
Maria Magdalena's, witte apostelen en profeten die zeggen van God afkomstig te
zijn kan men vinden in Cincinnati, Chicago, Rockford en andere plaatsen. "
Wat een
mooie tijd moet dat geweest zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten