zondag 24 februari 2013

HET RIJKE ROOMSCHE LEVEN ANNO 1750


uit: Banner of Light,  jan 1861

Dit pretentieloze stukje viel me op omdat het zo 'gewoon' is. Geen geesten of vrome verhandelingen, maar de belevenis van een vrouw uit de 18de eeuw, die in Rome regelmatig de Paus ziet rijden, en gefascineerd is door alle pelgrims die Rome bezoeken.

Zo zelfs dat ze het niet kan laten een kijkje te nemen in het onderkomen van al die pelgrims die voor drie dagen op handen worden gedragen - als ze maar genoeg bidden en missen bijwonen. Voor wat hoort wat.

En kijk, dan wordt onze heldin meteen ingeschakeld door de bezige vrouwen, en voor ze het weet loopt ze met een schort voor en een pollepel in de goed onderhouden handen..
Corvee, daar kunnen ze in de Kerk wat van.
Voor de hemel moet gewerkt worden.

Banner of Light geeft geen bron. Het gaat over 'een modern boek' over honderd jaar geleden, schrijft de auteur van dit stukje, in 1861.
Modern is betrekkelijk.
Pausmobielen waren er niet. Het straatbeeld van Rome was misschien niet zo heel veel anders dan nu, op het asfalt na. 

"Hij, de Paus, rijdt door de straten in een heel grote, ouderwetse koets, getrokken door acht paarden, de koetsier en de palfreniers op de paarden, in vol ornaat met pruiken maar zonder hoed - hele lachwekkende figuren. Iedereen die hij tegenkomt valt op de knieƫn. De eerste keer toen ik hem tegenkwam ging ik mijn koets uit om een knix te maken, zoals me was verzocht. Hij gaf me zijn zegen en beduidde dat hij de groet in de toekomst niet verplicht stelde, dus we bleven voortaan als het kon uit zijn buurt.

Door het jaar heen zijn er verschillende convents open voor de opvang van arme pelgrims. Die worden voor drie dagen gevoed, de tijd die ze nodig hebben voor hun devoties.
Als ze op blote voeten zijn, worden ze eerst naar een ruimte gedragen waar ze hun voeten kunnen wassen en die zo nodig verzorgd worden, en dan gaan ze aan lange tafels zitten waar ze soep krijgen, en vis en salade.
Deftige dames, als bewijs van hun nederigheid en boetedoening komen soms om diensten te verrichten.

Mijn nieuwsgierigheid bracht mij daar op een avond heen, maar zij dachten dat ik met dezelfde vrome bedoelingen kwam, en zodra de pelgrims aan tafel zaten werd mij een schort met banden gebracht en een pollepel in mijn hand gedrukt. Twee mannen brachten een grote koperen ketel binnen met een wit servet eromheen zodat het ons niet vies kon maken, en ik en nog twee dames serveerden voor 500 mensen soep. Andere dames en de priesters droegen de ketel rond, en bedienden." 

Welke Paus het was wordt niet duidelijk, maar het kan zowel Benedictus XIV als Clemens XIII geweest zijn.
Ach, wat doet het er toe. Pausen komen en gaan, en het blijft een pot nat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten