uit: Banner
of Light, jan 1861
Dit pretentieloze stukje viel me op omdat het zo 'gewoon' is. Geen geesten of vrome verhandelingen, maar de belevenis van een vrouw uit de 18de eeuw, die in Rome regelmatig de Paus ziet rijden, en gefascineerd is door alle pelgrims die Rome bezoeken.
Zo
zelfs dat ze het niet kan laten een kijkje te nemen in het onderkomen van al
die pelgrims die voor drie dagen op handen worden gedragen - als ze maar genoeg
bidden en missen bijwonen. Voor wat hoort wat.
En
kijk, dan wordt onze heldin meteen ingeschakeld door de bezige vrouwen, en voor
ze het weet loopt ze met een schort voor en een pollepel in de goed onderhouden
handen..
Corvee,
daar kunnen ze in de Kerk wat van.
Voor de
hemel moet gewerkt worden.
Banner
of Light geeft geen bron. Het gaat over 'een modern boek' over honderd jaar
geleden, schrijft de auteur van dit stukje, in 1861.
Modern
is betrekkelijk.
Pausmobielen
waren er niet. Het straatbeeld van Rome was misschien niet zo heel veel anders
dan nu, op het asfalt na.
"Hij, de Paus,
rijdt door de straten in een heel grote, ouderwetse koets, getrokken door acht
paarden, de koetsier en de palfreniers op de paarden, in vol ornaat met pruiken
maar zonder hoed - hele lachwekkende figuren. Iedereen die hij tegenkomt valt
op de knieƫn. De eerste keer toen ik hem tegenkwam ging ik mijn koets uit om
een knix te maken, zoals me was verzocht. Hij gaf me zijn zegen en beduidde
dat hij de groet in de toekomst niet verplicht stelde, dus we bleven voortaan als
het kon uit zijn buurt.
Door het jaar heen
zijn er verschillende convents open voor de opvang van arme pelgrims. Die
worden voor drie dagen gevoed, de tijd die ze nodig hebben voor hun devoties.
Als ze op blote
voeten zijn, worden ze eerst naar een ruimte gedragen waar ze hun voeten kunnen wassen en die zo nodig verzorgd worden, en dan
gaan ze aan lange tafels zitten waar ze soep krijgen, en vis en salade.
Deftige dames, als
bewijs van hun nederigheid en boetedoening komen soms om diensten te
verrichten.
Mijn
nieuwsgierigheid bracht mij daar op een avond heen, maar zij dachten dat ik met
dezelfde vrome bedoelingen kwam, en zodra de pelgrims aan tafel zaten werd mij
een schort met banden gebracht en een pollepel in mijn hand gedrukt. Twee
mannen brachten een grote koperen ketel binnen met een wit servet eromheen
zodat het ons niet vies kon maken, en ik en nog twee dames serveerden voor 500
mensen soep. Andere dames en de priesters droegen de ketel rond, en bedienden."
Welke
Paus het was wordt niet duidelijk, maar het kan zowel Benedictus XIV als
Clemens XIII geweest zijn.
Ach,
wat doet het er toe. Pausen komen en gaan, en het blijft een pot nat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten